strengja

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstreiɲca/
    Rhymes: -eiɲca

Etymology 1

Verb

strengja (weak verb, third-person singular past indicative strengdi, supine strengt)

  1. to pull taut [with accusative]
Conjugation
strengja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að strengja
supine sagnbót strengt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 strengjandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég strengi strengdi strengi strengdi
þú strengir strengdir strengir strengdir
hann, hún, það strengir strengdi strengi strengdi
plural við strengjum strengdum strengjum strengdum
þið strengið strengduð strengið strengduð
þeir, þær, þau strengja strengdu strengi strengdu
imperative boðháttur
singular þú streng (þú), strengdu
plural þið strengið (þið), strengiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
strengjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að strengjast
supine sagnbót strengst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 strengjandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég strengist strengdist strengist strengdist
þú strengist strengdist strengist strengdist
hann, hún, það strengist strengdist strengist strengdist
plural við strengjumst strengdumst strengjumst strengdumst
þið strengist strengdust strengist strengdust
þeir, þær, þau strengjast strengdust strengist strengdust
imperative boðháttur
singular þú strengst (þú), strengstu
plural þið strengist (þið), strengisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
strengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		strengdur strengd strengt strengdir strengdar strengd
accusative
(þolfall) 		strengdan strengda strengt strengda strengdar strengd
dative
(þágufall) 		strengdum strengdri strengdu strengdum strengdum strengdum
genitive
(eignarfall) 		strengds strengdrar strengds strengdra strengdra strengdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		strengdi strengda strengda strengdu strengdu strengdu
accusative
(þolfall) 		strengda strengdu strengda strengdu strengdu strengdu
dative
(þágufall) 		strengda strengdu strengda strengdu strengdu strengdu
genitive
(eignarfall) 		strengda strengdu strengda strengdu strengdu strengdu
Derived terms

Etymology 2

Noun

strengja m

  1. indefinite genitive plural of strengur
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.