Czech
Etymology
Inherited from Old Czech strkati. From s- + trkat. Possibly related to stříkat.
Pronunciation
Verb
strkat impf (perfective strčit)
- to push, shove, jostle
Conjugation
Conjugation of strkat
| infinitive
|
strkat, strkati
|
active adjective
|
strkající
|
| verbal noun
|
strkání
|
passive adjective
|
strkaný
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
strkám |
strkáme |
— |
strkejme
|
| 2nd person
|
strkáš |
strkáte |
strkej |
strkejte
|
| 3rd person
|
strká |
strkají |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive strkat.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
strkal |
strkali |
strkán |
strkáni
|
| masculine inanimate
|
strkaly |
strkány
|
| feminine
|
strkala |
strkána
|
| neuter
|
strkalo |
strkala |
strkáno |
strkána
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
strkaje |
—
|
| feminine + neuter singular
|
strkajíc |
—
|
| plural
|
strkajíce |
—
|
|
Further reading