stukgaan

Dutch

Etymology

From stuk +‎ gaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstʏk.xaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: stuk‧gaan

Verb

stukgaan

  1. (intransitive, literally) to break down, go out of order, become broken
    Synonym: kapotgaan
  2. (intransitive, figuratively, informal) to be overcome with laughter, split one's sides
    Synonyms: dubbel liggen, in een deuk liggen

Conjugation

Conjugation of stukgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive stukgaan
past singular ging stuk
past participle stukgegaan
infinitive stukgaan
gerund stukgaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular ga stuk ging stuk stukga stukging
2nd person sing. (jij) gaat stuk, ga stuk2 ging stuk stukgaat stukging
2nd person sing. (u) gaat stuk ging stuk stukgaat stukging
2nd person sing. (gij) gaat stuk gingt stuk stukgaat stukgingt
3rd person singular gaat stuk ging stuk stukgaat stukging
plural gaan stuk gingen stuk stukgaan stukgingen
subjunctive sing.1 ga stuk ginge stuk stukga stukginge
subjunctive plur.1 gaan stuk gingen stuk stukgaan stukgingen
imperative sing. ga stuk
imperative plur.1 gaat stuk
participles stukgaand stukgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.