suctus
Latin
Etymology 1
Noun
sūctus m (genitive sūctūs); fourth declension
- sucking, an act of sucking
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sūctus | sūctūs |
| genitive | sūctūs | sūctuum |
| dative | sūctuī | sūctibus |
| accusative | sūctum | sūctūs |
| ablative | sūctū | sūctibus |
| vocative | sūctus | sūctūs |
Etymology 2
Perfect passive participle of sūgō (“suck”).
Participle
sūctus (feminine sūcta, neuter sūctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sūctus | sūcta | sūctum | sūctī | sūctae | sūcta | |
| genitive | sūctī | sūctae | sūctī | sūctōrum | sūctārum | sūctōrum | |
| dative | sūctō | sūctae | sūctō | sūctīs | |||
| accusative | sūctum | sūctam | sūctum | sūctōs | sūctās | sūcta | |
| ablative | sūctō | sūctā | sūctō | sūctīs | |||
| vocative | sūcte | sūcta | sūctum | sūctī | sūctae | sūcta | |
Descendants
References
- “suctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.