sugha

See also: sùgha

Old Swedish

Etymology

From Old Norse súga, from Proto-Germanic *sūganą.

Verb

sūgha

  1. to suck

Conjugation

Conjugation of sūgha (strong)
present past
infinitive sūgha
participle sūghandi, sūghande sughin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk sūgher sūghi, sūghe sø̄gh sughi, sughe
þū sūgher sūghi, sūghe sūgh sø̄kt, sø̄ght sughi, sughe
han sūgher sūghi, sūghe sø̄gh sughi, sughe
vīr sūghum, sūghom sūghum, sūghom sūghum, sūghom sughum, sughom sughum, sughom
īr sūghin sūghin sūghin sughin sughin
þēr sūgha sūghin sughu, sugho sughin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk sūghs sūghis, sūghes sø̄ghs sughis, sughes
þū sūghs sūghis, sūghes sø̄kt, sø̄ghts sughis, sughes
han sūghs sūghis, sūghes sø̄ghs sughis, sughes
vīr sūghums, -oms sūghums, sūghoms sughums, sughoms sughums, sughoms
īr sūghins sūghins sughins sughins
þēr sūghas sūghins sughus, sughos sughins

Descendants

  • Swedish: suga