Latin
Etymology
Perhaps through voicing of *suppetitō, frequentative of suppetō, from suppetō + -itō. Alternatively, from a fanciful sub- + pēs (ped- in compounds) + -itō, literally “to have under one's foot”.
Pronunciation
Verb
suppeditō (present infinitive suppeditāre, perfect active suppeditāvī, supine suppeditātum); first conjugation
- to be fully supplied
- to be in abundance
- to have in abundance
- to suffice
- Synonym: sufficiō
- to give, supply
Conjugation
Conjugation of suppeditō (first conjugation)
| indicative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
suppeditō
|
suppeditās
|
suppeditat
|
suppeditāmus
|
suppeditātis
|
suppeditant
|
| imperfect
|
suppeditābam
|
suppeditābās
|
suppeditābat
|
suppeditābāmus
|
suppeditābātis
|
suppeditābant
|
| future
|
suppeditābō
|
suppeditābis
|
suppeditābit
|
suppeditābimus
|
suppeditābitis
|
suppeditābunt
|
| perfect
|
suppeditāvī
|
suppeditāvistī, suppeditāstī1
|
suppeditāvit, suppeditāt1
|
suppeditāvimus, suppeditāmus1
|
suppeditāvistis, suppeditāstis1
|
suppeditāvērunt, suppeditārunt, suppeditāvēre1
|
| pluperfect
|
suppeditāveram, suppeditāram1
|
suppeditāverās, suppeditārās1
|
suppeditāverat, suppeditārat1
|
suppeditāverāmus, suppeditārāmus1
|
suppeditāverātis, suppeditārātis1
|
suppeditāverant, suppeditārant1
|
| future perfect
|
suppeditāverō, suppeditārō1
|
suppeditāveris, suppeditāris1
|
suppeditāverit, suppeditārit1
|
suppeditāverimus, suppeditārimus1
|
suppeditāveritis, suppeditāritis1
|
suppeditāverint, suppeditārint1
|
| passive
|
present
|
suppeditor
|
suppeditāris, suppeditāre
|
suppeditātur
|
suppeditāmur
|
suppeditāminī
|
suppeditantur
|
| imperfect
|
suppeditābar
|
suppeditābāris, suppeditābāre
|
suppeditābātur
|
suppeditābāmur
|
suppeditābāminī
|
suppeditābantur
|
| future
|
suppeditābor
|
suppeditāberis, suppeditābere
|
suppeditābitur
|
suppeditābimur
|
suppeditābiminī
|
suppeditābuntur
|
| perfect
|
suppeditātus + present active indicative of sum
|
| pluperfect
|
suppeditātus + imperfect active indicative of sum
|
| future perfect
|
suppeditātus + future active indicative of sum
|
| subjunctive
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
suppeditem
|
suppeditēs
|
suppeditet
|
suppeditēmus
|
suppeditētis
|
suppeditent
|
| imperfect
|
suppeditārem
|
suppeditārēs
|
suppeditāret
|
suppeditārēmus
|
suppeditārētis
|
suppeditārent
|
| perfect
|
suppeditāverim, suppeditārim1
|
suppeditāverīs, suppeditārīs1
|
suppeditāverit, suppeditārit1
|
suppeditāverīmus, suppeditārīmus1
|
suppeditāverītis, suppeditārītis1
|
suppeditāverint, suppeditārint1
|
| pluperfect
|
suppeditāvissem, suppeditāssem1
|
suppeditāvissēs, suppeditāssēs1
|
suppeditāvisset, suppeditāsset1
|
suppeditāvissēmus, suppeditāssēmus1
|
suppeditāvissētis, suppeditāssētis1
|
suppeditāvissent, suppeditāssent1
|
| passive
|
present
|
suppediter
|
suppeditēris, suppeditēre
|
suppeditētur
|
suppeditēmur
|
suppeditēminī
|
suppeditentur
|
| imperfect
|
suppeditārer
|
suppeditārēris, suppeditārēre
|
suppeditārētur
|
suppeditārēmur
|
suppeditārēminī
|
suppeditārentur
|
| perfect
|
suppeditātus + present active subjunctive of sum
|
| pluperfect
|
suppeditātus + imperfect active subjunctive of sum
|
| imperative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
—
|
suppeditā
|
—
|
—
|
suppeditāte
|
—
|
| future
|
—
|
suppeditātō
|
suppeditātō
|
—
|
suppeditātōte
|
suppeditantō
|
| passive
|
present
|
—
|
suppeditāre
|
—
|
—
|
suppeditāminī
|
—
|
| future
|
—
|
suppeditātor
|
suppeditātor
|
—
|
—
|
suppeditantor
|
| suppeditāre
|
suppeditārī
|
suppeditāns
|
—
|
| suppeditātūrum esse
|
suppeditātum īrī
|
suppeditātūrus
|
suppeditandus
|
suppeditāvisse, suppeditāsse1
|
suppeditātum esse
|
—
|
suppeditātus
|
| —
|
suppeditātum fore
|
—
|
—
|
| suppeditātūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
| suppeditandī
|
suppeditandō
|
suppeditandum
|
suppeditandō
|
suppeditātum
|
suppeditātū
|
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Descendants
References
- “suppedito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suppedito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suppedito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- if I live till then: si vita mihi suppeditat
- to provide some one with a livelihood: omnes ad vitam copias suppeditare alicui
- a livelihood: quae suppeditant ad victum (Off. 1. 4. 12)
- his means suffice to defray daily expenses: copiae cotidianis sumptibus suppetunt (vid. sect. IV. 2, note suppeditare...)
- suppedito in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016