suscito
Catalan
Verb
suscito
- first-person singular present indicative of suscitar
Italian
Verb
suscito
- first-person singular present indicative of suscitare
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsʊs.kɪ.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsuʃ.ʃi.t̪o]
Verb
suscitō (present infinitive suscitāre, perfect active suscitāvī, supine suscitātum); first conjugation
- to lift up, raise, elevate
- to encourage, stir up, awaken, wake up, arouse, set in motion, elevate, incite
- to erect, build
- to rekindle, excite
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 3.20:
- Sīc nōbīs garrientibus libīdō mūtua et animōs simul et membra suscitat. Omnibus abiectīs amīculīs, hāctenus dēnique intēctī atque nūdātī bacchāmur in Venerem
- And so, as we chatted away, our desire for each other excited our emotions and bodies. We threw away all of our clothes, and then, finally uncovered and in the nude, we revelled for Venus [had sex in a frenzy]
- Sīc nōbīs garrientibus libīdō mūtua et animōs simul et membra suscitat. Omnibus abiectīs amīculīs, hāctenus dēnique intēctī atque nūdātī bacchāmur in Venerem
Conjugation
Conjugation of suscitō (first conjugation)
Descendants
References
- “suscito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suscito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suscito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- https://logeion.uchicago.edu/suscito
- https://outils.biblissima.fr/en/collatinus-web/#suscito
- https://glosbe.com/la/en/suscito
Portuguese
Verb
suscito
- first-person singular present indicative of suscitar
Spanish
Verb
suscito
- first-person singular present indicative of suscitar