sveim
Icelandic
Etymology
Deverbal from sveima (“to wander”).
Pronunciation
- IPA(key): [sveiːm]
- Rhymes: -eiːm
Noun
sveim n (genitive singular sveims, no plural)
Declension
singular | ||
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | sveim | sveimið |
accusative | sveim | sveimið |
dative | sveimi | sveiminu |
genitive | sveims | sveimsins |