tagair

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈt̪ˠaɡəɾʲ/, /ˈt̪ˠɑɡəɾʲ/

Etymology 1

From Middle Irish tacraid, from Old Irish du·acair (“to plead, declare”).[1]

Verb

tagair (present analytic tagraíonn, future analytic tagróidh, verbal noun tagairt, past participle tagartha)

  1. (intransitive) to refer [with do ‘to’], allude [with do ‘to’]
  2. (ambitransitive) to mention [with direct object or do]
  3. (transitive) to plead (beg) for
  4. (ambitransitive) to argue, dispute
  5. (transitive) to sue
Conjugation
conjugation of tagair (second conjugation)
verbal noun tagairt
past participle tagartha
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present tagraím tagraíonn tú;
tagraír† 		tagraíonn sé, sí tagraímid;
tagraíonn muid 		tagraíonn sibh tagraíonn siad;
tagraíd† 		a thagraíonn; a thagraíos /
a dtagraíonn* 		tagraítear
past thagair mé; thagraíos thagair tú; thagraís thagair sé, sí thagraíomar; thagair muid thagair sibh; thagraíobhair thagair siad; thagraíodar a thagair /
ar thagair* 		tagraíodh
past habitual thagraínn / dtagraínn‡‡ thagraíteá / dtagraíteᇇ thagraíodh sé, sí / dtagraíodh sé, s퇇 thagraímis; thagraíodh muid / dtagraímis‡‡; dtagraíodh muid‡‡ thagraíodh sibh / dtagraíodh sibh‡‡ thagraídís; thagraíodh siad / dtagraídís‡‡; dtagraíodh siad‡‡ a thagraíodh /
a dtagraíodh* 		thagraítí / dtagraít퇇
future tagróidh mé;
tagród;
tagróchaidh mé† 		tagróidh tú;
tagróir†;
tagróchaidh tú† 		tagróidh sé, sí;
tagróchaidh sé, sí† 		tagróimid;
tagróidh muid;
tagróchaimid†;
tagróchaidh muid† 		tagróidh sibh;
tagróchaidh sibh† 		tagróidh siad;
tagróid†;
tagróchaidh siad† 		a thagróidh; a thagrós; a thagróchaidh†; a thagróchas† /
a dtagróidh*; a dtagróchaidh*† 		tagrófar; tagróchar†
conditional thagróinn; thagróchainn† / dtagróinn‡‡; dtagróchainn†‡‡ thagrófá; thagróchthᆠ/ dtagrófᇇ; dtagróchthᆇ‡ thagródh sé, sí; thagróchadh sé, s토/ dtagródh sé, s퇇; dtagróchadh sé, s톇‡ thagróimis; thagródh muid; thagróchaimis†; thagróchadh muid† / dtagróimis‡‡; dtagródh muid‡‡; dtagróchaimis†‡‡; dtagróchadh muid†‡‡ thagródh sibh; thagróchadh sibh† / dtagródh sibh‡‡; dtagróchadh sibh†‡‡ thagróidís; thagródh siad; thagróchadh siad† / dtagróidís‡‡; dtagródh siad‡‡; dtagróchadh siad†‡‡ a thagródh; a thagróchadh† /
a dtagródh*; a dtagróchadh*† 		thagrófaí; thagróchtha토/ dtagrófa퇇; dtagróchtha톇‡
subjunctive
present go dtagraí mé;
go dtagraíod† 		go dtagraí tú;
go dtagraír† 		go dtagraí sé, sí go dtagraímid;
go dtagraí muid 		go dtagraí sibh go dtagraí siad;
go dtagraíd† 		— go dtagraítear
past dá dtagraínn dá dtagraíteá dá dtagraíodh sé, sí dá dtagraímis;
dá dtagraíodh muid 		dá dtagraíodh sibh dá dtagraídís;
dá dtagraíodh siad 		— dá dtagraítí
imperative
– tagraím tagair tagraíodh sé, sí tagraímis tagraígí;
tagraídh† 		tagraídís — tagraítear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Synonyms

Further reading

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

Verb

tagair

  1. (Munster, otherwise archaic) second-person singular present indicative/subjunctive of tar

Etymology 3

Verb

tagair (present analytic tagraíonn, future analytic tagróidh, verbal noun tagradh, past participle tagartha)

  1. alternative form of togair
Conjugation
conjugation of tagair (second conjugation)
verbal noun tagradh
past participle tagartha
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present tagraím tagraíonn tú;
tagraír† 		tagraíonn sé, sí tagraímid;
tagraíonn muid 		tagraíonn sibh tagraíonn siad;
tagraíd† 		a thagraíonn; a thagraíos /
a dtagraíonn* 		tagraítear
past thagair mé; thagraíos thagair tú; thagraís thagair sé, sí thagraíomar; thagair muid thagair sibh; thagraíobhair thagair siad; thagraíodar a thagair /
ar thagair* 		tagraíodh
past habitual thagraínn / dtagraínn‡‡ thagraíteá / dtagraíteᇇ thagraíodh sé, sí / dtagraíodh sé, s퇇 thagraímis; thagraíodh muid / dtagraímis‡‡; dtagraíodh muid‡‡ thagraíodh sibh / dtagraíodh sibh‡‡ thagraídís; thagraíodh siad / dtagraídís‡‡; dtagraíodh siad‡‡ a thagraíodh /
a dtagraíodh* 		thagraítí / dtagraít퇇
future tagróidh mé;
tagród;
tagróchaidh mé† 		tagróidh tú;
tagróir†;
tagróchaidh tú† 		tagróidh sé, sí;
tagróchaidh sé, sí† 		tagróimid;
tagróidh muid;
tagróchaimid†;
tagróchaidh muid† 		tagróidh sibh;
tagróchaidh sibh† 		tagróidh siad;
tagróid†;
tagróchaidh siad† 		a thagróidh; a thagrós; a thagróchaidh†; a thagróchas† /
a dtagróidh*; a dtagróchaidh*† 		tagrófar; tagróchar†
conditional thagróinn; thagróchainn† / dtagróinn‡‡; dtagróchainn†‡‡ thagrófá; thagróchthᆠ/ dtagrófᇇ; dtagróchthᆇ‡ thagródh sé, sí; thagróchadh sé, s토/ dtagródh sé, s퇇; dtagróchadh sé, s톇‡ thagróimis; thagródh muid; thagróchaimis†; thagróchadh muid† / dtagróimis‡‡; dtagródh muid‡‡; dtagróchaimis†‡‡; dtagróchadh muid†‡‡ thagródh sibh; thagróchadh sibh† / dtagródh sibh‡‡; dtagróchadh sibh†‡‡ thagróidís; thagródh siad; thagróchadh siad† / dtagróidís‡‡; dtagródh siad‡‡; dtagróchadh siad†‡‡ a thagródh; a thagróchadh† /
a dtagródh*; a dtagróchadh*† 		thagrófaí; thagróchtha토/ dtagrófa퇇; dtagróchtha톇‡
subjunctive
present go dtagraí mé;
go dtagraíod† 		go dtagraí tú;
go dtagraír† 		go dtagraí sé, sí go dtagraímid;
go dtagraí muid 		go dtagraí sibh go dtagraí siad;
go dtagraíd† 		— go dtagraítear
past dá dtagraínn dá dtagraíteá dá dtagraíodh sé, sí dá dtagraímis;
dá dtagraíodh muid 		dá dtagraíodh sibh dá dtagraídís;
dá dtagraíodh siad 		— dá dtagraítí
imperative
– tagraím tagair tagraíodh sé, sí tagraímis tagraígí;
tagraídh† 		tagraídís — tagraítear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Mutated forms of tagair
radical lenition eclipsis
tagair thagair dtagair

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “do-accair”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish tacraid, from Old Irish du·acair (“plead, sue, argue”).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtʰakɪrʲ/

Verb

tagair (past thagair, future tagraidh, verbal noun tagairt or tagradh, past participle tagairte)

  1. claim (a right or possession)
  2. (law) plead, sue, prosecute

Derived terms

Mutation

Mutation of tagair
radical lenition
tagair thagair

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

  1. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “do-accair”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.