tegenzeggen

Dutch

Etymology

From tegen +‎ zeggen.

Verb

tegenzeggen

  1. (obsolete) to refute, contradict, dispute
    Synonyms: tegenspreken, weerspreken

Conjugation

Conjugation of tegenzeggen (weak, irregular, separable)
infinitive tegenzeggen
past singular zei tegen, zegde tegen
past participle tegengezegd
infinitive tegenzeggen
gerund tegenzeggen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zeg tegen zei tegen, zegde tegen tegenzeg tegenzei, tegenzegde
2nd person sing. (jij) zegt tegen, zeg tegen2 zei tegen, zegde tegen tegenzegt tegenzei, tegenzegde
2nd person sing. (u) zegt tegen zei tegen, zegde tegen tegenzegt tegenzei, tegenzegde
2nd person sing. (gij) zegt tegen zeidt tegen, zegde tegen tegenzegt tegenzeidt, tegenzegde
3rd person singular zegt tegen zei tegen, zegde tegen tegenzegt tegenzei, tegenzegde
plural zeggen tegen zeiden tegen, zegden tegen tegenzeggen tegenzeiden, tegenzegden
subjunctive sing.1 zegge tegen zeide tegen, zegde tegen tegenzegge tegenzeide, tegenzegde
subjunctive plur.1 zeggen tegen zeiden tegen, zegden tegen tegenzeggen tegenzeiden, tegenzegden
imperative sing. zeg tegen
imperative plur.1 zegt tegen
participles tegenzeggend tegengezegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.