tendan
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *tandijaną. Cognate with Old High German zunden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈten.dɑn/
Verb
tendan
- to kindle
Conjugation
Conjugation of tendan (weak, class 1)
| infinitive | tendan | tendenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | tende | tende |
| second person singular | tendest, tenst, tentst | tendest |
| third person singular | tendeþ, tent | tende |
| plural | tendaþ | tendon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | tende | tende |
| plural | tenden | tenden |
| imperative | ||
| singular | tend | |
| plural | tendaþ | |
| participle | present | past |
| tendende | (ġe)tended | |