tengja

Icelandic

From Old Norse tengja, from Proto-Germanic *tangija- (“to pinch together”), directly cognate with Old English tengan (“to press, hasten”). The Proto-Germanic is from Proto-Indo-European *donḱ-éye-, a form also inherited by Sanskrit दँशयति (dam̐śayati, “to make bite”). This is a causative to the root Proto-Indo-European *denḱ- (“to bite”), cf. Proto-Germanic *tingan- (“to press upon”).^[1]^[2] Related to töng (“pincers”).

tengja (weak verb, third-person singular past indicative tengdi, supine tengt)

to connect, to join, to link together [with accusative ‘something’]
to relate, to associate [with accusative ‘something’ and dative ‘to/with something’]

*tengja* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að tengja
supine sagnbót		tengjað
present participle lýsingarháttur nútíðar		tengjandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	tengja	tengjaði	tengi	tengjaði
	þú	tengjar	tengjaðir	tengir	tengjaðir
	hann, hún, það	tengjar	tengjaði	tengi	tengjaði
plural	við	tengjum	tengjuðum	tengjum	tengjuðum
	þið	tengið	tengjuðuð	tengið	tengjuðuð
	þeir, þær, þau	tengja	tengjuðu	tengi	tengjuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	tengja (þú), tengjaðu
plural	þið	tengið (þið), tengiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*tengjast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að tengjast
supine sagnbót		tengjast
present participle lýsingarháttur nútíðar		tengjandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	tengjast	tengjaðist	tengist	tengjaðist
	þú	tengjast	tengjaðist	tengist	tengjaðist
	hann, hún, það	tengjast	tengjaðist	tengist	tengjaðist
plural	við	tengjumst	tengjuðumst	tengjumst	tengjuðumst
	þið	tengist	tengjuðust	tengist	tengjuðust
	þeir, þær, þau	tengjast	tengjuðust	tengist	tengjuðust

		imperative boðháttur
singular	þú	tengjast (þú), tengjastu
plural	þið	tengist (þið), tengisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*tengjaður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tengjaður	tengjuð	tengjað	tengjaðir	tengjaðar	tengjuð
accusative (þolfall)	tengjaðan	tengjaða	tengjað	tengjaða	tengjaðar	tengjuð
dative (þágufall)	tengjuðum	tengjaðri	tengjuðu	tengjuðum	tengjuðum	tengjuðum
genitive (eignarfall)	tengjaðs	tengjaðrar	tengjaðs	tengjaðra	tengjaðra	tengjaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tengjaði	tengjaða	tengjaða	tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
accusative (þolfall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða	tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
dative (þágufall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða	tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu
genitive (eignarfall)	tengjaða	tengjuðu	tengjaða	tengjuðu	tengjuðu	tengjuðu

^ Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN
^ Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 118