terugbrengen

Dutch

Etymology

From terug +‎ brengen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugbrengen

  1. to bring back, return
  2. to reduce

Conjugation

Conjugation of terugbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive terugbrengen
past singular bracht terug
past participle teruggebracht
infinitive terugbrengen
gerund terugbrengen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breng terug bracht terug terugbreng terugbracht
2nd person sing. (jij) brengt terug, breng terug2 bracht terug terugbrengt terugbracht
2nd person sing. (u) brengt terug bracht terug terugbrengt terugbracht
2nd person sing. (gij) brengt terug bracht terug terugbrengt terugbracht
3rd person singular brengt terug bracht terug terugbrengt terugbracht
plural brengen terug brachten terug terugbrengen terugbrachten
subjunctive sing.1 brenge terug brachte terug terugbrenge terugbrachte
subjunctive plur.1 brengen terug brachten terug terugbrengen terugbrachten
imperative sing. breng terug
imperative plur.1 brengt terug
participles terugbrengend teruggebracht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.