terugkijken

Dutch

Etymology

From terug +‎ kijken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugkijken

  1. to look back

Conjugation

Conjugation of terugkijken (strong class 1, separable)
infinitive terugkijken
past singular keek terug
past participle teruggekeken
infinitive terugkijken
gerund terugkijken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kijk terug keek terug terugkijk terugkeek
2nd person sing. (jij) kijkt terug, kijk terug2 keek terug terugkijkt terugkeek
2nd person sing. (u) kijkt terug keek terug terugkijkt terugkeek
2nd person sing. (gij) kijkt terug keekt terug terugkijkt terugkeekt
3rd person singular kijkt terug keek terug terugkijkt terugkeek
plural kijken terug keken terug terugkijken terugkeken
subjunctive sing.1 kijke terug keke terug terugkijke terugkeke
subjunctive plur.1 kijken terug keken terug terugkijken terugkeken
imperative sing. kijk terug
imperative plur.1 kijkt terug
participles terugkijkend teruggekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.