terugrijden

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ rijden (“to drive”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugrijden

  1. (intransitive) to drive back

Conjugation

Conjugation of terugrijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive terugrijden
past singular reed terug
past participle teruggereden
infinitive terugrijden
gerund terugrijden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rij terug, rijd terug reed terug terugrij, terugrijd terugreed
2nd person sing. (jij) rijdt terug, rij terug2, rijd terug2 reed terug terugrijdt terugreed
2nd person sing. (u) rijdt terug reed terug terugrijdt terugreed
2nd person sing. (gij) rijdt terug reedt terug terugrijdt terugreedt
3rd person singular rijdt terug reed terug terugrijdt terugreed
plural rijden terug reden terug terugrijden terugreden
subjunctive sing.1 rijde terug rede terug terugrijde terugrede
subjunctive plur.1 rijden terug reden terug terugrijden terugreden
imperative sing. rij terug, rijd terug
imperative plur.1 rijdt terug
participles terugrijdend teruggereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.