tinctura

See also: tinctură

English

Etymology

From Latin tīnctūra. Doublet of tainture, teinture, and tincture.

Noun

tinctura (plural tincturae)

  1. (obsolete, medicine) tincture

Anagrams

Latin

Etymology

From tingō +‎ -tūra.

Pronunciation

Noun

tīnctūra f (genitive tīnctūrae); first declension

  1. a dyeing
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 37.119:
      Reddetur et per se cyanos, accommodato paulo ante et iaspidi nomine a colore caeruleo. optima Scythica, dein Cypria, postremo Aegyptia. adulteratur maxime tinctura, idque in gloria est regum Aegypti; adscribitur et qui primus tinxit. dividitur autem et haec in mares feminasque. inest ei aliquando et aureus pulvis, non qualis sappiris; in his enim aurum punctis conlucet.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative tīnctūra tīnctūrae
genitive tīnctūrae tīnctūrārum
dative tīnctūrae tīnctūrīs
accusative tīnctūram tīnctūrās
ablative tīnctūrā tīnctūrīs
vocative tīnctūra tīnctūrae

Descendants

  • Asturian: tintura
  • Catalan: tintura
  • Corsican: tintura
  • Danish: tinktur
  • English: tincture
  • French: teinture
  • Friulian: tenture
  • Galician: tintura
  • German: Tinktur
  • Italian: tintura
  • Occitan: tenchura
  • Piedmontese: tintura
  • Portuguese: tintura
  • Sicilian: tintura
  • Spanish: tintura
  • Swedish: tinktur
  • Venetan: tentura

Participle

tīnctūra

  1. inflection of tīnctūrus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

tīnctūrā

  1. ablative feminine singular of tīnctūrus

References

  • tinctura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • tinctura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Noun

tinctura f (plural tincturas)

  1. Pre-reform spelling (used until 1943 in Brazil and 1911 in Portugal) of tintura.

Romanian

Etymology

From tinctură.

Verb

a tinctura (third-person singular present tincturează, past participle tincturat) 1st conjugation

  1. to dye

Conjugation

Further reading