tolereren

Dutch

Etymology

From Latin tolerāre, perhaps via French tolérer.

Pronunciation

  • IPA(key): /toː.ləˈreː.rə(n)/, /tɔ-/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: to‧le‧re‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

tolereren

  1. (transitive) to tolerate

Conjugation

Conjugation of tolereren (weak)
infinitive tolereren
past singular tolereerde
past participle getolereerd
infinitive tolereren
gerund tolereren n
present tense past tense
1st person singular tolereer tolereerde
2nd person sing. (jij) tolereert, tolereer2 tolereerde
2nd person sing. (u) tolereert tolereerde
2nd person sing. (gij) tolereert tolereerde
3rd person singular tolereert tolereerde
plural tolereren tolereerden
subjunctive sing.1 tolerere tolereerde
subjunctive plur.1 tolereren tolereerden
imperative sing. tolereer
imperative plur.1 tolereert
participles tolererend getolereerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Indonesian: tolerir

References