tolereren
Dutch
Etymology
From Latin tolerāre, perhaps via French tolérer.
Pronunciation
- IPA(key): /toː.ləˈreː.rə(n)/, /tɔ-/
Audio: (file) - Hyphenation: to‧le‧re‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
tolereren
- (transitive) to tolerate
Conjugation
| Conjugation of tolereren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tolereren | |||
| past singular | tolereerde | |||
| past participle | getolereerd | |||
| infinitive | tolereren | |||
| gerund | tolereren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | tolereer | tolereerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | tolereert, tolereer2 | tolereerde | ||
| 2nd person sing. (u) | tolereert | tolereerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | tolereert | tolereerde | ||
| 3rd person singular | tolereert | tolereerde | ||
| plural | tolereren | tolereerden | ||
| subjunctive sing.1 | tolerere | tolereerde | ||
| subjunctive plur.1 | tolereren | tolereerden | ||
| imperative sing. | tolereer | |||
| imperative plur.1 | tolereert | |||
| participles | tolererend | getolereerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Related terms
Descendants
- → Indonesian: tolerir
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “tolereren”, in Etymologiebank, Meertens Institute