traiectus

Latin

Alternative forms

Etymology

Perfect passive participle of trāiciō.

Pronunciation

Participle

trāiectus (feminine trāiecta, neuter trāiectum); first/second-declension participle

  1. thrown or hurled (over)
  2. transferred
  3. transfixed
  4. pierced

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative trāiectus trāiecta trāiectum trāiectī trāiectae trāiecta
genitive trāiectī trāiectae trāiectī trāiectōrum trāiectārum trāiectōrum
dative trāiectō trāiectae trāiectō trāiectīs
accusative trāiectum trāiectam trāiectum trāiectōs trāiectās trāiecta
ablative trāiectō trāiectā trāiectō trāiectīs
vocative trāiecte trāiecta trāiectum trāiectī trāiectae trāiecta

Noun

trāiectus m (genitive trāiectūs); fourth declension

  1. crossing, passage

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative trāiectus trāiectūs
genitive trāiectūs trāiectuum
dative trāiectuī trāiectibus
accusative trāiectum trāiectūs
ablative trāiectū trāiectibus
vocative trāiectus trāiectūs

Derived terms

Descendants

  • Dutch: Utrecht
  • Dutch: traject
  • Asturian: trayeutu
  • Italian: tragetto
  • Romanian: treaptă
  • Romanian: traiect
  • Catalan: trajecte
  • English: traject
  • French: trajet
  • Portuguese: trajeto
  • Spanish: trayecto

References