tretan
Old High German
Etymology
From Proto-West Germanic *tredan, from Proto-Germanic *trudaną.
Verb
trëtan
Conjugation
Conjugation of trëtan (strong class 5)
| infinitive | trëtan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | tritu, trito | trat |
| 2nd person singular | tritis, tritist | trāti |
| 3rd person singular | tritit | trat |
| 1st person plural | trëtem, trëtemēs | trātum, trātumēs |
| 2nd person plural | trëtet | trātut |
| 3rd person plural | trëtant | trātun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | trëte | trāti |
| 2nd person singular | trëtēs, trëtēst | trātīs, trātīst |
| 3rd person singular | trëte | trāti |
| 1st person plural | trëtēm, trëtemēs | trātīm, trātīmēs |
| 2nd person plural | trëtēt | trātīt |
| 3rd person plural | trëtēn | trātīn |
| imperative | present | |
| singular | trit | |
| plural | trëtet | |
| participle | present | past |
| trëtanti | gitrëtan | |