udvariatlan

Hungarian

Etymology

From udvari (court-, belonging to the court) +‎ -atlan (dis-, without, privative adjective-forming suffix), from udvar (court) +‎ -i (adjective-forming suffix).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈudvɒrijɒtlɒn]
  • Hyphenation: ud‧va‧ri‧at‧lan
  • Rhymes: -ɒn

Adjective

udvariatlan (comparative udvariatlanabb, superlative legudvariatlanabb)

  1. impolite, discourteous (not of polished manners)
    Synonyms: modortalan, figyelmetlen, tapintatlan, lovagiatlan, faragatlan, illetlen, szemtelen, tuskó, bunkó[1]
    Antonyms: udvarias, lovagias, előzékeny, készséges, illedelmes, illemtudó

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative udvariatlan udvariatlanok
accusative udvariatlant udvariatlanokat
dative udvariatlannak udvariatlanoknak
instrumental udvariatlannal udvariatlanokkal
causal-final udvariatlanért udvariatlanokért
translative udvariatlanná udvariatlanokká
terminative udvariatlanig udvariatlanokig
essive-formal udvariatlanként udvariatlanokként
essive-modal udvariatlanul
inessive udvariatlanban udvariatlanokban
superessive udvariatlanon udvariatlanokon
adessive udvariatlannál udvariatlanoknál
illative udvariatlanba udvariatlanokba
sublative udvariatlanra udvariatlanokra
allative udvariatlanhoz udvariatlanokhoz
elative udvariatlanból udvariatlanokból
delative udvariatlanról udvariatlanokról
ablative udvariatlantól udvariatlanoktól
non-attributive
possessive – singular
udvariatlané udvariatlanoké
non-attributive
possessive – plural
udvariatlanéi udvariatlanokéi

Derived terms

References

  1. ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (“Explanatory Dictionary Plus”). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN

Further reading

  • udvariatlan in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.