uitbotten

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ botten (“to bump”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitbotten

  1. to sprout, to germinate

Conjugation

Conjugation of uitbotten (weak, separable)
infinitive uitbotten
past singular botte uit
past participle uitgebot
infinitive uitbotten
gerund uitbotten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bot uit botte uit uitbot uitbotte
2nd person sing. (jij) bot uit botte uit uitbot uitbotte
2nd person sing. (u) bot uit botte uit uitbot uitbotte
2nd person sing. (gij) bot uit botte uit uitbot uitbotte
3rd person singular bot uit botte uit uitbot uitbotte
plural botten uit botten uit uitbotten uitbotten
subjunctive sing.1 botte uit botte uit uitbotte uitbotte
subjunctive plur.1 botten uit botten uit uitbotten uitbotten
imperative sing. bot uit
imperative plur.1 bot uit
participles uitbottend uitgebot
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.