uitbranden

Dutch

Etymology

uit + branden

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitbranden

  1. to burn out

Conjugation

Conjugation of uitbranden (weak, separable)
infinitive uitbranden
past singular brandde uit
past participle uitgebrand
infinitive uitbranden
gerund uitbranden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular brand uit brandde uit uitbrand uitbrandde
2nd person sing. (jij) brandt uit, brand uit2 brandde uit uitbrandt uitbrandde
2nd person sing. (u) brandt uit brandde uit uitbrandt uitbrandde
2nd person sing. (gij) brandt uit brandde uit uitbrandt uitbrandde
3rd person singular brandt uit brandde uit uitbrandt uitbrandde
plural branden uit brandden uit uitbranden uitbrandden
subjunctive sing.1 brande uit brandde uit uitbrande uitbrandde
subjunctive plur.1 branden uit brandden uit uitbranden uitbrandden
imperative sing. brand uit
imperative plur.1 brandt uit
participles uitbrandend uitgebrand
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.