uitklappen

Dutch

Etymology

From uit +‎ klappen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitklappen

  1. to fold out

Conjugation

Conjugation of uitklappen (weak, separable)
infinitive uitklappen
past singular klapte uit
past participle uitgeklapt
infinitive uitklappen
gerund uitklappen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klap uit klapte uit uitklap uitklapte
2nd person sing. (jij) klapt uit, klap uit2 klapte uit uitklapt uitklapte
2nd person sing. (u) klapt uit klapte uit uitklapt uitklapte
2nd person sing. (gij) klapt uit klapte uit uitklapt uitklapte
3rd person singular klapt uit klapte uit uitklapt uitklapte
plural klappen uit klapten uit uitklappen uitklapten
subjunctive sing.1 klappe uit klapte uit uitklappe uitklapte
subjunctive plur.1 klappen uit klapten uit uitklappen uitklapten
imperative sing. klap uit
imperative plur.1 klapt uit
participles uitklappend uitgeklapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Antonyms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.