uitlenen

Dutch

Etymology

From uit +‎ lenen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitlenen

  1. to lend out

Conjugation

Conjugation of uitlenen (weak, separable)
infinitive uitlenen
past singular leende uit
past participle uitgeleend
infinitive uitlenen
gerund uitlenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leen uit leende uit uitleen uitleende
2nd person sing. (jij) leent uit, leen uit2 leende uit uitleent uitleende
2nd person sing. (u) leent uit leende uit uitleent uitleende
2nd person sing. (gij) leent uit leende uit uitleent uitleende
3rd person singular leent uit leende uit uitleent uitleende
plural lenen uit leenden uit uitlenen uitleenden
subjunctive sing.1 lene uit leende uit uitlene uitleende
subjunctive plur.1 lenen uit leenden uit uitlenen uitleenden
imperative sing. leen uit
imperative plur.1 leent uit
participles uitlenend uitgeleend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.