uitleveren

Dutch

Etymology

From uit +‎ leveren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌleː.və.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧le‧ve‧ren

Verb

uitleveren

  1. to extradite (to remove a person from one jurisdiction to another by legal process)
    Synonym: uitzetten

Conjugation

Conjugation of uitleveren (weak, separable)
infinitive uitleveren
past singular leverde uit
past participle uitgeleverd
infinitive uitleveren
gerund uitleveren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lever uit leverde uit uitlever uitleverde
2nd person sing. (jij) levert uit, lever uit2 leverde uit uitlevert uitleverde
2nd person sing. (u) levert uit leverde uit uitlevert uitleverde
2nd person sing. (gij) levert uit leverde uit uitlevert uitleverde
3rd person singular levert uit leverde uit uitlevert uitleverde
plural leveren uit leverden uit uitleveren uitleverden
subjunctive sing.1 levere uit leverde uit uitlevere uitleverde
subjunctive plur.1 leveren uit leverden uit uitleveren uitleverden
imperative sing. lever uit
imperative plur.1 levert uit
participles uitleverend uitgeleverd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.