uitzetten

Dutch

Etymology

From uit +‎ zetten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌsɛtə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

uitzetten

  1. (intransitive) to expand
  2. (transitive) to turn off, switch off
  3. (transitive) to release into the wild
  4. (transitive) to expel, to expatriate

Conjugation

Conjugation of uitzetten (weak, separable)
infinitive uitzetten
past singular zette uit
past participle uitgezet
infinitive uitzetten
gerund uitzetten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zet uit zette uit uitzet uitzette
2nd person sing. (jij) zet uit zette uit uitzet uitzette
2nd person sing. (u) zet uit zette uit uitzet uitzette
2nd person sing. (gij) zet uit zette uit uitzet uitzette
3rd person singular zet uit zette uit uitzet uitzette
plural zetten uit zetten uit uitzetten uitzetten
subjunctive sing.1 zette uit zette uit uitzette uitzette
subjunctive plur.1 zetten uit zetten uit uitzetten uitzetten
imperative sing. zet uit
imperative plur.1 zet uit
participles uitzettend uitgezet
1) Archaic.

Synonyms

Derived terms

  • uitzetting

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.