uitrekken

Dutch

Etymology

From uit +‎ rekken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitrekken

  1. (intransitive or transitive) to stretch out

Conjugation

Conjugation of uitrekken (weak, separable)
infinitive uitrekken
past singular rekte uit
past participle uitgerekt
infinitive uitrekken
gerund uitrekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rek uit rekte uit uitrek uitrekte
2nd person sing. (jij) rekt uit, rek uit2 rekte uit uitrekt uitrekte
2nd person sing. (u) rekt uit rekte uit uitrekt uitrekte
2nd person sing. (gij) rekt uit rekte uit uitrekt uitrekte
3rd person singular rekt uit rekte uit uitrekt uitrekte
plural rekken uit rekten uit uitrekken uitrekten
subjunctive sing.1 rekke uit rekte uit uitrekke uitrekte
subjunctive plur.1 rekken uit rekten uit uitrekken uitrekten
imperative sing. rek uit
imperative plur.1 rekt uit
participles uitrekkend uitgerekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Negerhollands: rek ut

See also

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.