uittrekken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ûtetrecken. Equivalent to uit +‎ trekken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯(t)ˌtrɛ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧trek‧ken

Verb

uittrekken

  1. (transitive) to take off (clothes)
    Synonym: uitdoen
    Antonyms: aantrekken, aandoen
    Hij trok zijn trui uit.
    He took his sweater off.
  2. (transitive) to pull out (of), e.g. a tooth

Conjugation

Conjugation of uittrekken (strong class 3b, separable)
infinitive uittrekken
past singular trok uit
past participle uitgetrokken
infinitive uittrekken
gerund uittrekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular trek uit trok uit uittrek uittrok
2nd person sing. (jij) trekt uit, trek uit2 trok uit uittrekt uittrok
2nd person sing. (u) trekt uit trok uit uittrekt uittrok
2nd person sing. (gij) trekt uit trokt uit uittrekt uittrokt
3rd person singular trekt uit trok uit uittrekt uittrok
plural trekken uit trokken uit uittrekken uittrokken
subjunctive sing.1 trekke uit trokke uit uittrekke uittrokke
subjunctive plur.1 trekken uit trokken uit uittrekken uittrokken
imperative sing. trek uit
imperative plur.1 trekt uit
participles uittrekkend uitgetrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: uittrek
  • Negerhollands: trek ut

See also

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.