uitsluiten

Dutch

Etymology

From uit +‎ sluiten.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitsluiten

  1. to exclude
  2. to preclude

Conjugation

Conjugation of uitsluiten (strong class 2b, separable)
infinitive uitsluiten
past singular sloot uit
past participle uitgesloten
infinitive uitsluiten
gerund uitsluiten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sluit uit sloot uit uitsluit uitsloot
2nd person sing. (jij) sluit uit sloot uit uitsluit uitsloot
2nd person sing. (u) sluit uit sloot uit uitsluit uitsloot
2nd person sing. (gij) sluit uit sloot uit uitsluit uitsloot
3rd person singular sluit uit sloot uit uitsluit uitsloot
plural sluiten uit sloten uit uitsluiten uitsloten
subjunctive sing.1 sluite uit slote uit uitsluite uitslote
subjunctive plur.1 sluiten uit sloten uit uitsluiten uitsloten
imperative sing. sluit uit
imperative plur.1 sluit uit
participles uitsluitend uitgesloten
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.