ukorzyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ukorzyć, from Proto-Slavic *ukoriti. By surface analysis, u- +‎ korzyć.

Pronunciation

  • IPA(key): /uˈkɔ.ʐɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔʐɘt͡ɕ
  • Syllabification: u‧ko‧rzyć

Verb

ukorzyć pf (imperfective korzyć)

  1. (transitive, literary) to humble
    Synonym: uniżyć
  2. (reflexive with się, literary) to humble oneself

Conjugation

Conjugation of ukorzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukorzyć
future tense 1st ukorzę ukorzymy
2nd ukorzysz ukorzycie
3rd ukorzy ukorzą
impersonal ukorzy się
past tense 1st ukorzyłem,
-(e)m ukorzył 		ukorzyłam,
-(e)m ukorzyła 		ukorzyłom,
-(e)m ukorzyło 		ukorzyliśmy,
-(e)śmy ukorzyli 		ukorzyłyśmy,
-(e)śmy ukorzyły
2nd ukorzyłeś,
-(e)ś ukorzył 		ukorzyłaś,
-(e)ś ukorzyła 		ukorzyłoś,
-(e)ś ukorzyło 		ukorzyliście,
-(e)ście ukorzyli 		ukorzyłyście,
-(e)ście ukorzyły
3rd ukorzył ukorzyła ukorzyło ukorzyli ukorzyły
impersonal ukorzono
conditional 1st ukorzyłbym,
bym ukorzył 		ukorzyłabym,
bym ukorzyła 		ukorzyłobym,
bym ukorzyło 		ukorzylibyśmy,
byśmy ukorzyli 		ukorzyłybyśmy,
byśmy ukorzyły
2nd ukorzyłbyś,
byś ukorzył 		ukorzyłabyś,
byś ukorzyła 		ukorzyłobyś,
byś ukorzyło 		ukorzylibyście,
byście ukorzyli 		ukorzyłybyście,
byście ukorzyły
3rd ukorzyłby,
by ukorzył 		ukorzyłaby,
by ukorzyła 		ukorzyłoby,
by ukorzyło 		ukorzyliby,
by ukorzyli 		ukorzyłyby,
by ukorzyły
impersonal ukorzono by
imperative 1st niech ukorzę ukorzmy
2nd ukorz ukorzcie
3rd niech ukorzy niech ukorzą
passive adjectival participle ukorzony ukorzona ukorzone ukorzeni ukorzone
anterior adverbial participle ukorzywszy
verbal noun ukorzenie
noun
verbs

Further reading

  • ukorzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukorzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.