Czech
Etymology
From u- + mučit.
Pronunciation
Verb
umučit pf (imperfective mučit)
- to torture
Conjugation
Conjugation of umučit
| infinitive
|
umučit, umučiti
|
active adjective
|
umučivší
|
| verbal noun
|
umučení
|
passive adjective
|
umučený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
umučím |
umučíme |
— |
umučme
|
| 2nd person
|
umučíš |
umučíte |
umuč |
umučte
|
| 3rd person
|
umučí |
umučí |
— |
—
|
The verb umučit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
umučil |
umučili |
umučen |
umučeni
|
| masculine inanimate
|
umučily |
umučeny
|
| feminine
|
umučila |
umučena
|
| neuter
|
umučilo |
umučila |
umučeno |
umučena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
umučiv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
umučivši
|
| plural
|
— |
umučivše
|
|
Further reading