Czech
Etymology
Inherited from Old Czech mučiti, from Proto-Slavic *mǫčiti.
Pronunciation
Verb
mučit impf
- to torture
Conjugation
Conjugation of mučit
| infinitive
|
mučit, mučiti
|
active adjective
|
mučící
|
| verbal noun
|
mučení
|
passive adjective
|
mučený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
mučím |
mučíme |
— |
mučme
|
| 2nd person
|
mučíš |
mučíte |
muč |
mučte
|
| 3rd person
|
mučí |
mučí |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive mučit.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
mučil |
mučili |
mučen |
mučeni
|
| masculine inanimate
|
mučily |
mučeny
|
| feminine
|
mučila |
mučena
|
| neuter
|
mučilo |
mučila |
mučeno |
mučena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
muče |
—
|
| feminine + neuter singular
|
mučíc |
—
|
| plural
|
mučíce |
—
|
|
Derived terms
See also
Further reading