védde

See also: vedde

Ligurian

Etymology

With a change in conjugation, from earlier véi, from Latin vidēre (“to see, perceive, look”), from Proto-Italic *widēō, from Proto-Indo-European *wideh₁(ye)-, stative derivation from the root *weyd- (“to see”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvede/

Verb

védde

  1. (transitive) to see
  2. (transitive) to look at
  3. inflection of védde:
    1. third-person singular present indicative
    2. first/third-person singular present subjunctive
    3. third-person plural imperative

Conjugation

    Conjugation of védde (third conjugation)
infinitive védde
auxiliary verb avéi gerund vedéndo
present participle vedénte past participle vedûo, vìsto
person singular plural
first second third first second third
indicative mi ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
present véddo ti véddi védde vedémmo vedéi véddan
imperfect vedéiva, vedéivo ti vedéivi vedéiva vedéivimo vedéivi vedéivan
future vediö ti vediæ vediâ vediêmo vediéi vediàn
conditional mi ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
present vediéiva, vediæ ti vediêsci vediéiva, vediæ vediêscimo vediêsci vediéivan
subjunctive che mi che ti che lê o/a che noî, che niâtri che voî, che viâtri che lô, che liâtri
present védde ti véddi védde vedémmo vedéi véddan, védden
imperfect vedésse ti vedésci vedésse vedéscimo vedésci vedéssan
imperative ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
— véddi védde vedémmo vedéi véddan, védden

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.