vaccineren
Dutch
Etymology
Borrowed from French vacciner. Equivalent to vaccin + -eren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌvɑk.siˈneː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: vac‧ci‧ne‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
vaccineren
- (transitive) to vaccinate
Conjugation
| Conjugation of vaccineren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vaccineren | |||
| past singular | vaccineerde | |||
| past participle | gevaccineerd | |||
| infinitive | vaccineren | |||
| gerund | vaccineren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vaccineer | vaccineerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | vaccineert, vaccineer2 | vaccineerde | ||
| 2nd person sing. (u) | vaccineert | vaccineerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | vaccineert | vaccineerde | ||
| 3rd person singular | vaccineert | vaccineerde | ||
| plural | vaccineren | vaccineerden | ||
| subjunctive sing.1 | vaccinere | vaccineerde | ||
| subjunctive plur.1 | vaccineren | vaccineerden | ||
| imperative sing. | vaccineer | |||
| imperative plur.1 | vaccineert | |||
| participles | vaccinerend | gevaccineerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||