vagabundus

Latin

Etymology

    From verb vagor (I wander) +‎ -bundus. Compare vādō (I walk).

    Pronunciation

    Adjective

    vagābundus (feminine vagābunda, neuter vagābundum); first/second-declension adjective

    1. (Late Latin) strolling about
      Synonyms: errābundus, vagus

    Declension

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative vagābundus vagābunda vagābundum vagābundī vagābundae vagābunda
    genitive vagābundī vagābundae vagābundī vagābundōrum vagābundārum vagābundōrum
    dative vagābundō vagābundae vagābundō vagābundīs
    accusative vagābundum vagābundam vagābundum vagābundōs vagābundās vagābunda
    ablative vagābundō vagābundā vagābundō vagābundīs
    vocative vagābunde vagābunda vagābundum vagābundī vagābundae vagābunda

    Descendants

    • Catalan: vagabund
    • English: vagabond
    • French: vagabond
    • Friulian: vagabont
    • Galician: vagabundo
    • Italian: vagabondo
    • Piedmontese: vagabond
    • Portuguese: vagabundo
    • Sardinian: bundu
    • Spanish: vagabundo

    References