vallanherra
Ingrian
Etymology
From vallan (“of power”) + herra (“master”).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈʋɑlːɑnˌherːɑ/, [ˈʋɑɫːənˌhe̞rː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈʋɑlːɑnˌherːɑ/, [ˈʋɑɫːɑnˌhe̞rːɑ]
- Rhymes: -erː, -erːɑ
- Hyphenation: val‧lan‧her‧ra
Noun
vallanherra
- landlord (noble owner of an estate)
Declension
| Declension of vallanherra (type 3/kana, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | vallanherra | vallanherrat |
| genitive | vallanherran | vallanherroin |
| partitive | vallanherraa | vallanherroja |
| illative | vallanherraa | vallanherroi |
| inessive | vallanherraas | vallanherrois |
| elative | vallanherrast | vallanherroist |
| allative | vallanherralle | vallanherroille |
| adessive | vallanherraal | vallanherroil |
| ablative | vallanherralt | vallanherroilt |
| translative | vallanherraks | vallanherroiks |
| essive | vallanherranna, vallanherraan | vallanherroinna, vallanherroin |
| exessive1) | vallanherrant | vallanherroint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Fedor Tumansky (1790) “валлагерра”, in Опытъ повѣствованїя о дѣянїях, положенїи, состоянїи и раздѣленїи Санкт-Петербургской губернїи [An experiment of an account of the acts, location, condition and division of the Saint Petersburg gubernia], Краткїй словарь ижерскаго, финскаго, эстонскаго, чюдскаго, и ямскаго нарѣчїя съ россїйскимъ переводомъ [A short dictionary of the Ingrian, Finnish, Estonian, Chud and Yamtian dialects with a Russian translation], page 689