vastmaken

Dutch

Etymology

From vast +‎ maken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɑstˌmaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: vast‧ma‧ken

Verb

vastmaken

  1. (transitive) to attach, fasten
    Synonym: sluiten (to make firm, settle)
    Antonym: losmaken

Conjugation

Conjugation of vastmaken (weak, separable)
infinitive vastmaken
past singular maakte vast
past participle vastgemaakt
infinitive vastmaken
gerund vastmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak vast maakte vast vastmaak vastmaakte
2nd person sing. (jij) maakt vast, maak vast2 maakte vast vastmaakt vastmaakte
2nd person sing. (u) maakt vast maakte vast vastmaakt vastmaakte
2nd person sing. (gij) maakt vast maakte vast vastmaakt vastmaakte
3rd person singular maakt vast maakte vast vastmaakt vastmaakte
plural maken vast maakten vast vastmaken vastmaakten
subjunctive sing.1 make vast maakte vast vastmake vastmaakte
subjunctive plur.1 maken vast maakten vast vastmaken vastmaakten
imperative sing. maak vast
imperative plur.1 maakt vast
participles vastmakend vastgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Negerhollands: maak vast

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.