veklaga
Swedish
Etymology
Verb
veklaga (present veklagar, preterite veklagade, supine veklagat, imperative veklaga)
- (archaic) lament
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | veklaga | veklagas | ||
| supine | veklagat | veklagats | ||
| imperative | veklaga | — | ||
| imper. plural1 | veklagen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | veklagar | veklagade | veklagas | veklagades |
| ind. plural1 | veklaga | veklagade | veklagas | veklagades |
| subjunctive2 | veklage | veklagade | veklages | veklagades |
| present participle | veklagande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.