verleren

Dutch

Etymology

From ver +‎ leren.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -eːrən

Verb

verleren

  1. (transitive) to forget (something learned)

Conjugation

Conjugation of verleren (weak, prefixed)
infinitive verleren
past singular verleerde
past participle verleerd
infinitive verleren
gerund verleren n
present tense past tense
1st person singular verleer verleerde
2nd person sing. (jij) verleert, verleer2 verleerde
2nd person sing. (u) verleert verleerde
2nd person sing. (gij) verleert verleerde
3rd person singular verleert verleerde
plural verleren verleerden
subjunctive sing.1 verlere verleerde
subjunctive plur.1 verleren verleerden
imperative sing. verleer
imperative plur.1 verleert
participles verlerend verleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.