vernielen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch vernielen, a verb derived (with the circumfix ver- -en) from the word niel, which appears to have meant "prone", and which derives from Proto-Germanic *nīwalaz (compare Old English neowol). The verb thus originally may have meant "to topple" or "to overthrow".
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ilən
Verb
vernielen
- (transitive) to destroy
- Synonym: vernietigen
Conjugation
| Conjugation of vernielen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vernielen | |||
| past singular | vernielde | |||
| past participle | vernield | |||
| infinitive | vernielen | |||
| gerund | vernielen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verniel | vernielde | ||
| 2nd person sing. (jij) | vernielt, verniel2 | vernielde | ||
| 2nd person sing. (u) | vernielt | vernielde | ||
| 2nd person sing. (gij) | vernielt | vernielde | ||
| 3rd person singular | vernielt | vernielde | ||
| plural | vernielen | vernielden | ||
| subjunctive sing.1 | verniele | vernielde | ||
| subjunctive plur.1 | vernielen | vernielden | ||
| imperative sing. | verniel | |||
| imperative plur.1 | vernielt | |||
| participles | vernielend | vernield | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “vernielen”, in Etymologiebank, Meertens Institute