vernietigen

Dutch

Etymology

From nietig +‎ ver- -en. First attested in the 16th century.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈni.tə.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧nie‧ti‧gen

Verb

vernietigen

  1. (transitive) to destroy
    Synonym: vernielen

Conjugation

Conjugation of vernietigen (weak, prefixed)
infinitive vernietigen
past singular vernietigde
past participle vernietigd
infinitive vernietigen
gerund vernietigen n
present tense past tense
1st person singular vernietig vernietigde
2nd person sing. (jij) vernietigt, vernietig2 vernietigde
2nd person sing. (u) vernietigt vernietigde
2nd person sing. (gij) vernietigt vernietigde
3rd person singular vernietigt vernietigde
plural vernietigen vernietigden
subjunctive sing.1 vernietige vernietigde
subjunctive plur.1 vernietigen vernietigden
imperative sing. vernietig
imperative plur.1 vernietigt
participles vernietigend vernietigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: vernicht, verniet
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.