vervloeken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervloeken. Equivalent to ver- +‎ vloeken.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈvlu.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧vloe‧ken
  • Rhymes: -ukən

Verb

vervloeken

  1. (transitive) to curse, to put a curse on someone
    Synonyms: (obsolete) maledijen, (obsolete) vermaledijen
    Antonyms: zegenen, (archaic) benedijen

Conjugation

Conjugation of vervloeken (weak, prefixed)
infinitive vervloeken
past singular vervloekte
past participle vervloekt
infinitive vervloeken
gerund vervloeken n
present tense past tense
1st person singular vervloek vervloekte
2nd person sing. (jij) vervloekt, vervloek2 vervloekte
2nd person sing. (u) vervloekt vervloekte
2nd person sing. (gij) vervloekt vervloekte
3rd person singular vervloekt vervloekte
plural vervloeken vervloekten
subjunctive sing.1 vervloeke vervloekte
subjunctive plur.1 vervloeken vervloekten
imperative sing. vervloek
imperative plur.1 vervloekt
participles vervloekend vervloekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • vervloeker
  • vervloeking

Descendants

  • Negerhollands: vervloek
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.