verzekeren

Dutch

Etymology

From zeker (“sure, certain”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /vərˈzeː.kə.rə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

verzekeren

  1. (transitive) to assure
  2. (transitive) to insure
    Synonym: waarborgen

Conjugation

Conjugation of verzekeren (weak, prefixed)
infinitive verzekeren
past singular verzekerde
past participle verzekerd
infinitive verzekeren
gerund verzekeren n
present tense past tense
1st person singular verzeker verzekerde
2nd person sing. (jij) verzekert, verzeker2 verzekerde
2nd person sing. (u) verzekert verzekerde
2nd person sing. (gij) verzekert verzekerde
3rd person singular verzekert verzekerde
plural verzekeren verzekerden
subjunctive sing.1 verzekere verzekerde
subjunctive plur.1 verzekeren verzekerden
imperative sing. verzeker
imperative plur.1 verzekert
participles verzekerend verzekerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: verseeker, verseekert
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.