voeden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch voeden, from Old Dutch *fuoden, from Proto-West Germanic *fōdijan, from Proto-Germanic *fōdijaną, ultimately from Proto-Indo-European *peh₂-.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -udən

Verb

voeden

  1. (transitive) to feed
    Synonyms: voederen, voeren
    De moeder voedt haar jongen. ― The mother feeds her young.
    Hij voedt de honden elke ochtend. ― He feeds the dogs every morning.
    Zij heeft de vogels de hele winter gevoed. ― She fed the birds all winter.

Conjugation

Conjugation of voeden (weak)
infinitive voeden
past singular voedde
past participle gevoed
infinitive voeden
gerund voeden n
present tense past tense
1st person singular voed voedde
2nd person sing. (jij) voedt, voed2 voedde
2nd person sing. (u) voedt voedde
2nd person sing. (gij) voedt voedde
3rd person singular voedt voedde
plural voeden voedden
subjunctive sing.1 voede voedde
subjunctive plur.1 voeden voedden
imperative sing. voed
imperative plur.1 voedt
participles voedend gevoed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: voed
  • Negerhollands: vuet

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *fuoden, from Proto-West Germanic *fōdijan.

Verb

voeden

  1. to feed
  2. to raise (children)

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

Further reading

  • “voeden”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
  • Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “voeden”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.