volgieten

Dutch

Etymology

Compound of vol +‎ gieten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɔlˌɣi.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: vol‧gie‧ten

Verb

volgieten

  1. (transitive) to pour full
  2. (reflexive) to guzzle, to drink till one becomes drunk

Conjugation

Conjugation of volgieten (strong class 2a, separable)
infinitive volgieten
past singular goot vol
past participle volgegoten
infinitive volgieten
gerund volgieten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular giet vol goot vol volgiet volgoot
2nd person sing. (jij) giet vol goot vol volgiet volgoot
2nd person sing. (u) giet vol goot vol volgiet volgoot
2nd person sing. (gij) giet vol goot vol volgiet volgoot
3rd person singular giet vol goot vol volgiet volgoot
plural gieten vol goten vol volgieten volgoten
subjunctive sing.1 giete vol gote vol volgiete volgote
subjunctive plur.1 gieten vol goten vol volgieten volgoten
imperative sing. giet vol
imperative plur.1 giet vol
participles volgietend volgegoten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.