volhouden

Dutch

Etymology

From vol + houden.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

volhouden

  1. to continue, persevere

Conjugation

Conjugation of volhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive volhouden
past singular hield vol
past participle volgehouden
infinitive volhouden
gerund volhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou vol, houd vol hield vol volhou, volhoud volhield
2nd person sing. (jij) houdt vol, hou vol2, houd vol2 hield vol volhoudt volhield
2nd person sing. (u) houdt vol hield vol volhoudt volhield
2nd person sing. (gij) houdt vol hieldt vol volhoudt volhieldt
3rd person singular houdt vol hield vol volhoudt volhield
plural houden vol hielden vol volhouden volhielden
subjunctive sing.1 houde vol hielde vol volhoude volhielde
subjunctive plur.1 houden vol hielden vol volhouden volhielden
imperative sing. hou vol, houd vol
imperative plur.1 houdt vol
participles volhoudend volgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.