voltooien

Dutch

Etymology

From vol- +‎ tooien.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -oːi̯ən

Verb

voltooien

  1. to complete (to finish)

Conjugation

Conjugation of voltooien (weak, prefixed)
infinitive voltooien
past singular voltooide
past participle voltooid
infinitive voltooien
gerund voltooien n
present tense past tense
1st person singular voltooi voltooide
2nd person sing. (jij) voltooit, voltooi2 voltooide
2nd person sing. (u) voltooit voltooide
2nd person sing. (gij) voltooit voltooide
3rd person singular voltooit voltooide
plural voltooien voltooiden
subjunctive sing.1 voltooie voltooide
subjunctive plur.1 voltooien voltooiden
imperative sing. voltooi
imperative plur.1 voltooit
participles voltooiend voltooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: voltooi