voluptarius
Latin
Alternative forms
Etymology
From voluptas (“pleasure”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɔ.ɫʊpˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vo.lupˈt̪aː.ri.us]
Adjective
voluptārius (feminine voluptāria, neuter voluptārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | voluptārius | voluptāria | voluptārium | voluptāriī | voluptāriae | voluptāria | |
| genitive | voluptāriī | voluptāriae | voluptāriī | voluptāriōrum | voluptāriārum | voluptāriōrum | |
| dative | voluptāriō | voluptāriae | voluptāriō | voluptāriīs | |||
| accusative | voluptārium | voluptāriam | voluptārium | voluptāriōs | voluptāriās | voluptāria | |
| ablative | voluptāriō | voluptāriā | voluptāriō | voluptāriīs | |||
| vocative | voluptārie | voluptāria | voluptārium | voluptāriī | voluptāriae | voluptāria | |
References
- “voluptarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “voluptarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- voluptarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a devotee of pleasure; a self-indulgent man: homo voluptarius (Tusc. 2. 7. 18)
- a devotee of pleasure; a self-indulgent man: homo voluptarius (Tusc. 2. 7. 18)