voorbijkruipen

Dutch

Etymology

From voorbij +‎ kruipen.

Pronunciation

  • IPA(key): /voːrˈbɛi̯krœy̯.pə(n)/
  • Hyphenation: voor‧bij‧krui‧pen

Verb

voorbijkruipen

  1. (intransitive) to drag on (last too long)
    Bij de tandarts kan de tijd bijvoorbeeld voorbijkruipen, terwijl de tijd tijdens een leuke date soms voorbij lijkt te vliegen.
    At the dentist, for example, time can drag on, while time sometimes seems to fly by during a fun date.

Conjugation

Conjugation of voorbijkruipen (strong class 2b, separable)
infinitive voorbijkruipen
past singular kroop voorbij
past participle voorbijgekropen
infinitive voorbijkruipen
gerund voorbijkruipen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kruip voorbij kroop voorbij voorbijkruip voorbijkroop
2nd person sing. (jij) kruipt voorbij, kruip voorbij2 kroop voorbij voorbijkruipt voorbijkroop
2nd person sing. (u) kruipt voorbij kroop voorbij voorbijkruipt voorbijkroop
2nd person sing. (gij) kruipt voorbij kroopt voorbij voorbijkruipt voorbijkroopt
3rd person singular kruipt voorbij kroop voorbij voorbijkruipt voorbijkroop
plural kruipen voorbij kropen voorbij voorbijkruipen voorbijkropen
subjunctive sing.1 kruipe voorbij krope voorbij voorbijkruipe voorbijkrope
subjunctive plur.1 kruipen voorbij kropen voorbij voorbijkruipen voorbijkropen
imperative sing. kruip voorbij
imperative plur.1 kruipt voorbij
participles voorbijkruipend voorbijgekropen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.