voorgeven

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ geven (“to give”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvoːrˌɣeː.və(n)/
  • Audio:(file)

Verb

voorgeven

  1. to feign, to pretend
    Synonyms: veinzen, voorwenden

Conjugation

Conjugation of voorgeven (strong class 5, separable)
infinitive voorgeven
past singular gaf voor
past participle voorgegeven
infinitive voorgeven
gerund voorgeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular geef voor gaf voor voorgeef voorgaf
2nd person sing. (jij) geeft voor, geef voor2 gaf voor voorgeeft voorgaf
2nd person sing. (u) geeft voor gaf voor voorgeeft voorgaf
2nd person sing. (gij) geeft voor gaaft voor voorgeeft voorgaaft
3rd person singular geeft voor gaf voor voorgeeft voorgaf
plural geven voor gaven voor voorgeven voorgaven
subjunctive sing.1 geve voor gave voor voorgeve voorgave
subjunctive plur.1 geven voor gaven voor voorgeven voorgaven
imperative sing. geef voor
imperative plur.1 geeft voor
participles voorgevend voorgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: voorgee
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.